Kościół p.w. św. Jadwigi Śląskiej

Usytuowany na południe od skalistego cypla, na którym wznoszą się ruiny zamku. Data jego budowy nie jest znana. Według legendy miała tu rosnąć duża lipa, na której zawieszono obraz Matki Boskiej. Pod nim to modląca się księżna Jadwiga rzekomo nakazała by ustawiono w tym miejscu kaplicę pod wezwaniem NMP. Źródła jednak wspominają o poświęceniu kaplicy grodowej, a więc w obrębie warowni jeszcze przed 1169 rokiem. Najprawdopodobniej była ona pod wezwaniem NMP z fundacji Władysława Wygnańca. Kościółek zwany polskim był wielokrotnie przebudowywany zyskując częściowo elementy murowane. Jednak brak na ten temat ścisłych wiadomości. Dopiero nowy właściciel dóbr na Lennie Adam von Koulhas postanowił na miejscu starego, zniszczonego kościółka zbudować nowy. Kamień węgielny pod jego budowę położyło czterech jego synów dnia 5 maja 1662 roku w czterech rogach budowanego kościoła. Nad wejściem sam fundator wmurował kartusz herbowy i tablice fundacyjną ze swoim nazwiskiem. Ze starego kościoła na swoim miejscu pozostała jedynie zakrystia i kilka detali: fragmenty murów, renesansowa polichromia, rzeźbiony drewniany ołtarz główny oraz chrzcielnica w zakrystii, do której prowadzą okute drzwi. Po lewej stronie ołtarza głównego znajdują się w krypcie dwa sarkofagi z XVIII w. oparte na orłach ciosanych w piaskowcu. W sarkofagach spoczywają szczątki Andreasa i Juliany Grünfeldów, kolejnych właścicieli dóbr na Lennie. Wedle zwyczaju francuskiego na łuku oddzielającym prezbiterium od nawy umieszczony był niegdyś miecz, szabla, żelazne rękawice i hełm - atrybuty rycerskie. W kościele znajduje się obraz jego patronki Św. Jadwigi Śląskiej - dzieło miejscowego artysty Andrzeja Góreckiego. W murze otaczającym niewielki przykościelny nieczynny obecnie cmentarz znajduje się późnośredniowieczna kapliczka pokutna z piaskowca umieszczona na wysokości 1 m o wymiarach 67 x 50 cm. i głębokości 20 cm.

5 maja 1662 roku czterech synów Adama von Kohlhas w czterech rogach położyło kamienie węgielne pod nową świątynię. Na pamiątkę tego faktu, nad wejściem umieszczona została tablica pamiątkowa z herbem rodziny von Kohlhas.
Rodzina von Kohlhas wywodziła się z Czech. W roku 1647 Georg Kohlhas z rąk cesarza otrzymał dyplom szlachecki. Adam von Kohlhas był właścicielem Lehnhaus (Wleński Gródek), Wünschendorf (Radomice), Hundorf (Biegoszów), Viehau (Ujów), Krietern (Krzyki) oraz Strachwitz (Strachowice). W roku 1711 rodzina sprzedała swoje majątki i wyprowadziła się do Stanicy koło Ziębic oraz Fischhausen w Prusach.

Patrząc na tablicę pamiątkową można doszukać się mocnego przekręcenia nazwiska fundatora kościoła. Niestety ten błąd powtarza się na wielu stronach i w opracowaniach dotyczących Wleńskiego Gródka. W wielu wypadkach nazwisko to brzmi Koulhas lub jeszcze gorzej bo Koulhaus. Prawidłowo według słowników szlachty pruskiej powinno brzmieć von Kohlhas, i tak zresztą jest napisane na tablicy, lecz ktoś nieprawidłowo ją odczytał.

Epitafium Hansa von Klose † 1732

               

Epitafium rycerza Hannsa Heinricha von Close. Hanns Heinrich był właścicielem Pałacu Kleppelsdorf oraz dziedzicem i sędzią wsi Gościradz (Kleppelsdorf), Tarczyna (Kuttenberg), Modrzewi (Giesshubel) i części Bystrzycy (Schellenberg). Hanns do 7 lipca 1710 roku był zwyczajnym rotmistrzem. Tytuł rycerski otrzymał z nadania za zasługi. Ożenił się z Marthą Caspar - córką budowniczego organów. Miał jedną córkę. Zmarł 12 maja 1732 roku - rok po pożarze swoich włości.
W języku niemieckim do nazwiska kobiety na płytach inskrypcyjnych dopisywano końcówkę -in. A w tym wypadku odczytujący dodał jeszcze jedną literę -i i z niemieckiego nazwiska Caspar wyszło nazwisko włoskie Casparini.

Epitafium Johanna Rosenberga † 1832

Epitafium Kamieniarza i dzierżawcy kamieniołomu Johanna Frantza Rosenberga, urodzonego 17 maja 1804 roku w Świerzawie a zmarłego 3 maja 1832 roku w wieku 32 lat. Żył w małżeństwie 53 tygodnie i osierocił 1 córkę.

Epitafium NN osoby

Epitafium NN osoby z obramowaniem lecz wyjętą płytą inskrypcyjną.

Płyta nagrobkowa

Całkowicie zarośnięta płyta nagrobkowa z niemożliwą do odczytania inskrypcją.

Epitafium NN osoby

               

Epitafium NN osoby z czterema herbami rodzinnymi i z niemożliwą do odczytania inskrypcją. W pierwszym wierszu udało się odczytać, że ta osoba zmarła w pierwszy dzień lutego 1591 roku (ANNO 1591 DEN ERSTEN FEBRVAR).

Kapliczka

               

Zabytkowa kapliczka usytuowana w murze cmentarnym ale bez wnętrza.

Krzyż pokutny

               

Krzyż pokutny lub inaczej, krzyż pojednania pomiędzy zabójcą a rodziną ofiary z rytem miecza.

Zamknij okno